Hinweis

Diese Website wurde am 28. November 2017 archiviert. Neues Online-Angebot: Evangelische Kirche in Frankfurt.

Aktuell

Von – 1. September 2010

„De Karl“ und der Smalltalk

Vor fast zehn Jahren überraschte Pfarrer Helwig Wegner-Nord die Hörerinnen und Hörer der Sendung „Zuspruch“ auf hr1 mit Geschichten von seinem „Bekannde, dem Karl“. Auf Hessisch babbelnd kommentiert dieser „Karl“ seither den Alltag – jetzt sind die besten Geschichten als Buch erschienen. „Evangelisches Frankfurt“ gibt eine Kostprobe.

Pfarrer Helwig Wegner-Nord leitet das Medienhaus der Evangelischen Kirche in Hessen und Nassau. Foto: Rolf Oeser

Mein Bekannde, de Karl, ist neulisch ma bei seine neue Nachbarn eingelade gewese. Des sinn – wie soll isch saache – des sinn hald e bissi bessere Leud. Middem schöne Häusje, und hinnedran en große Gadde, der is bald dobbeld so groß wie der vom Karl. Sogar mid em Puul, acht uff vier Meter un hellblaue Fliese.

Die hadde da so e Art Willkommens- odder Begrüßungsfest fer ihr Freunde und e paar Nachbarn gemacht. Aber des heißt bei dene e bissi annersder. Die saache dezu „House Warming Party“. Na ja, de Karl is trotzdem ma hin. Es gab ersdema en Glas Sekt uff die Hand. Aber er had dann schon gesehe, dess es hinne in dere Grill-Eck aach en Äbbelwei gibt. Da hadder gemacht, dess er den Sekt runner krieht, um an den Äppler drannzekomme. Nachdem diese ersde, ja net ganz unwischdische Äußerlischkeide geklärt warn, had er sisch ma e bissi umgeguckt.

Iwwerall stande so klaanere Grüppscher, hier ma zwaa und da drei, un hinne in de Eck auch ema vier odder fünf Leud, all zesamme so dreißisch Persone, locker verdeild. Die hadde sisch e Meng ze erzähle. De Karl had da noch gestanne un grad ivverleeschd, wo er sisch ma dezustelle solld, da kommt de Edgar, sein Nachbar von de annere Seit.

Der Karl erzählt, der Pfarrer notiert’s - und das alles natürlich bei einem Schoppe: Die Illustrationen zum Buch stammen von Mele Brink.

Wie’s em so gehd, wolld der wisse, un dess des Wedder dies Jahr ganz anners is wie sonst die Jahrn. Und dann fing der Edgar an, sisch zu mockiern über die ganz „Smalltalk“-Kultur, un dess er froh wär, dass de Karl da is. Des wär ihm alles einfach zu owwerfläschlisch hier, had er gemeint! Er wolld, wann er sisch schon ema unner die Leud mischt, aach rischdisch ernst genomme wern. Un net bloß „small“! Un iwwerhaupt: Mer hädd bei dene zufällische Gesprächsgrüppscher ja gar kaan Iwwerblick über die Richtung, in die so e Gespräch sich entwickele dät. Da kämm er plötzlich mid ganz fremde Figurn zesamme, die sisch mid einm unnerhalde wollde!

De Karl had sisch die Lipp fusselisch geredt, um dem Edgar zu erklärn, dess des doch grad des Gude dran wär: ma neue Leud kennelerne ze könne! Er zuminnest dät da mehr Gudes als Schleschtes sehe.

Sein Vadder, frieher, der hadd so was „Gebabbel“ genannt un gemeint, dadefier wär sei Mudder die geborene Experdin. Die hädd schließlich zu allem was ze saache!

De Karl selbst had das aber aafach annersd gesehe. So’n Gebabbel war für ihn net bloß owwerfläschlisch, sondern nödisch. In de Volkshochschul hadde se neulisch sogar en Kurs angebode: „Smalltalk als Baustein für den beruflichen Erfolg“ – odder so ähnlisch. Des is für mein Bekannde nadierlisch nix, so was braucht der sisch in seim Alder net mer anzedun. Allerdings: Er hädd zu dem Thema schon was beitraache könne, als Lehrer sozusaache. Dess es zum Beispiel net gud ankommt, wann mer als von seine odder annere Leuds Krankheide redt. Odder dass de Monat immer zu lang fer sein schmales Budget ist. Also die ganze Traatsch- un Jammer-Theme, die solld mer besser bleiwe losse. Un noch ebbes had de Karl verstanne: Bei dem ganze Gebabbel – pardon: dem „Smalltalk“ –, da sinn die am besde un aach am beliebtesde, wo net alsfort nur selber schwätze, sondern die auch ema zuhörn könne. Die ma versuche, den annern zu verstehe.

Korz un krumm: De Karl had de Edgar einfach stehe gelasse un had sisch mid seim Schobbe in den Hand uffn Weesch gemacht. Nüber zu so’m jüngere Pärschen, des er schon ema gesehe hat. Mid dene er abber noch nie en Wort geredt hat. Des war doch jetz die besd Geleschenheid! Wann lernt mer dann sonst schon ema fremd Leud neu kenne? Also, wann’s en net gäb, den „Smalltalk“, dann müsst mern grad erfinne!

Artikelinformationen

Beitrag von , veröffentlicht am 1. September 2010 in der Rubrik Gott & Glauben, erschienen in der Ausgabe .

Artikel teilen: E-Mail Facebook Twitter Google+

Pfarrer Helwig Wegner-Nord leitet das Medienhaus der Evangelischen Kirche in Hessen und Nassau.